Τα τελευταία χρόνια η μια κρίση ακολουθεί την άλλη με τα κράτη να καλλιεργούν/αξιοποιούν το φόβο, να ανακηρύσσουν καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης και να αναλαμβάνουν τη διαχείριση τους. Πιο απλά, κάθε κρίση αποτελεί μια ευκαιρία για την προώθηση των συμφερόντων των αφεντικών. Η ενεργειακή και επισιτιστική κρίση δεν αποτελούν εξαίρεση και ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι (και) μπίζνες. Μεγάλες μπίζνες.
Η ενεργειακή/επισιτιστική κρίση ως μπίζνες
Δείχνοντας λοιπόν με το δάχτυλο ως υπαίτιο το ρωσικό κράτος, τα καρτέλ στον τομέα της ενέργειας και των τροφίμων εκτόξευσαν ανενόχλητα τις τιμές και τα κέρδη τους, άσχετα αν το κόστος τους μεταβλήθηκε ή όχι. Ταυτόχρονα, οι μεγάλες επενδυτικές του χρηματιστηρίου (funds) των «Συμβολαίων Μελλοντικής Εκπλήρωσης», αναγνωρίζοντας την ευνοϊκή συγκυρία του πολέμου, άρχισαν να τζογάρουν ακόμα μεγαλύτερα ποσά σε μετοχές που αφορούν σε τρόφιμα και ενέργεια ανεβάζοντας στα ύψη τις τιμές των εν λόγω προϊόντων. Στην Ελλάδα ειδικότερα, αυτού του είδους η ακραία κερδοσκοπική πρακτική έχει νομοθετηθεί στον ενεργειακό κλάδο από το 2016 και μάλιστα στο 100% πλέον του συνόλου της ενέργειας.
Εδώ που τα λέμε, το ελληνικό κράτος δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Η κοινωνική του πολιτική δεν αφορά καν σε κάποια μετριοπαθή αύξηση των μισθών και των συντάξεων στο ύψος του πληθωρισμού ή κάποιο πλαφόν στις τιμές. Αντίθετα, η κρατική πολιτική έγκειται σε διάφορα έκτακτα/προσωρινά επιδόματα φτώχειας, του τύπου power-pass/ fuel-pass, τα οποία είναι τελείως ανεπαρκή και επιχειρούν να αποσπάσουν την ανοχή μας. Και όλα αυτά συμβαίνουν απροκάλυπτα, τη στιγμή που οι αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων αποφέρουν περισσότερα χρήματα στα κρατικά ταμεία μέσω των έμμεσων φόρων. Χρήματα που μπαίνουν από τις τσέπες μας και βγαίνουν για να επενδυθούν σε εξοπλιστικά προγράμματα, πολεμικά εφόδια, μπάτσους και επιδοτήσεις για τα αφεντικά. Τα επιδόματα για το ρεύμα είναι ρευστό για την πληρωμή των (ανάμεσα στους υψηλότερους στην ΕΕ) λογαριασμών ρεύματος. Λεφτά για τον κάθε Μυτιληναίο και Βαρδινογιάννη δηλαδή.
Είναι γεγονός πως η πρόσβαση μας στο ρεύμα για τα ψυγεία και τις κουζίνες μας, στα καύσιμα για τη μεταφορά και τη θέρμανσή μας, στα τρόφιμα όπως το ρύζι, το αλεύρι κ.ο.κ. είναι αναγκαία για την επιβίωσή μας. Ωστόσο, είναι εξίσου γεγονός ότι και τα τρόφιμα και η ενέργεια όχι απλά δεν αναγνωρίζονται ως κοινωνικά αγαθά αλλά αντιθέτως αποτελούν τόσο εμπορεύματα τα οποία ελέγχονται από μονοπώλια που αισχροκερδούν όσο και χρηματιστηριακά προϊόντα για να τζογάρουν οι απανταχού κερδοσκόποι. Εν τέλει, η ενεργειακή/επισιτιστική κρίση δεν είναι το ατύχημα ενός πολέμου αλλά η ψυχρή λογική του κεφαλαίου που και πολέμους διεξάγει και μετατρέπει βασικές ανάγκες σε εξαιρετικά κερδοφόρες μπίζνες. Μια λογική ωμή που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε εξαθλίωση αλλά και σε πτώματα σε όλο τον πλανήτη τόσο από σφαίρες όσο και από πείνα…
Χιλιάδες σούπερ μάρκετ γεμάτα πράγματα, γιατί δε τα βουτάμε για τα γεράματα; Ν. Άσιμος